Θεοδόσης Τάσιος, Oμότιμος καθηγητής ΕΜΠ, μέλος της Ακαδημίας Επιστημών του Τορίνου, επίτιμος διδάκτωρ έξι πανεπιστημίων της Ελλάδας και του εξωτερικού, επίτιμος πρόεδρος της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας, Πρόεδρος της Εταιρείας Μελέτης της Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας, σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και του Συστήματος Ηνωμένων Εθνών, συγγραφέας 500 επιστημονικών ανακοινώσεων και 50 βιβλίων σε διάφορες γλώσσες. Μελετητής τεχνικών έργων: γεφυρών, φραγμάτων και σηράγγων. Το 2013 έλαβε το διεθνές βραβείο International Award of Merit in Structural Engineering από τη Διεθνή Ένωση Γεφυρών και Κατασκευών (Ζυρίχη).

Θέμης Ξανθόπουλος, Αυτοβιογραφίας Επιμύθιον: Τύχη αγαθή, φοίτησα σε ελληνικά δημόσια σχολεία που τιμούν την αποστολή τους, όπως η Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ, μετεκπαιδεύτηκα στη γαλλόφωνη Εσπερία με τη στήριξη του ΙΚΥ. Το σημαίνον είναι ότι έμαθα να γηράσκω αεί διδασκόμενος. Θήτευσα επί σαράντα χρόνια στο δημόσιο πανεπιστήμιο, ευτύχησα διαπιστώνοντας ότι πρώην φοιτητές μου ξεπέρασαν κατά πολύ τον δάσκαλό τους. Διατηρούσα μέχρι το ξεκίνημα της νέας χιλιετίας την καθησυχαστική αίσθηση ότι υπερασπιζόμενος «Λόγω και Έργω» τα γνώριμα ξέφωτα του δάσους, πανεπιστημιακή εκπαίδευση και έρευνα, ορισμένες κοινωφελείς κρατικές υποδομές σε μεγάλα έργα και υπηρεσίες, κάλυπτα πλήρως την ατομική και κοινοτική υποχρέωσή μου ως πολίτης. Υποβάθμισα τις ευρύτερες επιπτώσεις από τη διαφαινόμενη μετά τη δεκαετία του ’70 υποταγή των αντιπροσωπευτικών δημοκρατιών στη μη παραγωγική επί της ουσίας συνιστώσα της παγκόσμιας αγοράς, με τη συνακόλουθη συρρίκνωση των αναγκαίων κοινωνικοοικονομικών υποδομών για τη διαφύλαξη της σώφρονος μεσότητας. Προσπαθώ να καλύψω το μερίδιο της ευθύνης μου από την παραμέληση του δάσους θητεύοντας κατά την τελευταία οκταετία σε εγχείρημα χαμηλής κοινωνικής ενθαλπίας. Ταπεινή συμβολή στην τόνωση της ακηδεμόνευτης κοινοτικής συνείδησης και στην πρακτική αντιμετώπιση της εθνικής και παγκόσμιας οστεοπόρωσης, με νοητικό υπόβαθρο την έρευνα για τη σύνθεση δοκιμίου υπό τον γενικό τίτλο, «Homo Sapiens. Ρέκβιεμ με κρεσέντο από τον τελευταίο των Homo;»

Λάζαρος Λαζαρίδης, Γεννήθηκε στην Καρδίτσα το 1931. Το 1950 εισήχθη πρώτος στην Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ και αποφοίτησε το 1955. Την περίοδο 1955-56 εργάστηκε στις σεισμόπληκτες περιοχές Μαγνησίας και στη συνέχεια στρατεύθηκε και υπηρέτησε στο Μηχανικό ως αξιωματικός έργου μέχρι το 1958. Ακολούθως εργάστηκε στην Υπηρεσία Μηχανικής Καλλιέργειας Μαγνησίας του Υπουργείου Γεωργίας (1968-59), και ως Προϊστάμενος ΤΥΔΚ Νομού Καρδίτσας (1959-64) όπου μελέτησε και επέβλεψε πληθώρα μικρών και μεγαλύτερων κοινωφελών έργων στις ορεινές και πεδινές περιοχές του Νομού. Από το 1964 μέχρι σήμερα εργάζεται με έδρα την Αθήνα και ασχολείται με την εκπόνηση μελετών (κυρίως Υδραυλικών) και επίβλεψη έργων, στα οποία περιλαμβάνονται μεγάλα έργα ύδρευσης, αποχέτευσης επεξεργασίας νερού και λυμάτων, αντιπλημμυρικά μεγάλων χειμάρρων και ποταμών, ταμίευσης νερών για ύδρευση – άρδευση με φράγματα, και διαχείρισης υδατικών πόρων. Στα επί εξήντα δύο (62) έτη συνεχούς επαγγελματικής του ενασχόλησης έχει συμμετάσχει στην εκπόνηση τουλάχιστον 300 μελετών και στην επίβλεψη πάσης φύσεως έργων. Έχει διατελέσει μέλος του ΔΣ της ΔΕΗ επί τετραετία (1983-87), μέλος του ΔΣ του Συνδέσμου Μελετητών Υδραυλικών Έργων (ΣΜΥΕ) και ιδρυτικό μέλος της εταιρείας Θεσσαλικών Μελετών (ΕΘΕΜ). Έχει κάνει πλήθος εισηγήσεων σε συνέδρια και ημερίδες, έχει δημοσιεύσει σχετικά άρθρα σε επιστημονικές εκδόσεις και είναι ο συγγραφέας της έκδοσης με τίτλο «Συμβολή στο σχεδιασμό των σωληνωτών υπό πίεση δικτύων» (Αθήνα 1977).

Θάλεια Τραβασάρου, Είναι απόφοιτος της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ, όπου ακολούθησε τον κλάδο της γεωτεχνικής μηχανικής και ειδικότερα της εδαφοδυναμικής. Συνέχισε τις σπουδές της, με υποτροφία, στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας, όπου και εκπόνησε τη διδακτορική διατριβή της στη σεισμική ευστάθεια πρανών, και κατόπιν εργάστηκε ως μεταδιδακτορική ερευνήτρια. Εργάζεται από το 2004 στην εταιρεία Fugro, όπου είναι Principal Engineer και Vice President. Είναι επικεφαλής του γεωτεχνικού μελετητικού τμήματος της εταιρείας στη Βόρεια και Νότια Αμερική και του τμήματος αντισεισμικής γεωτεχνικής μηχανικής της εταιρείας παγκοσμίως. Έχει σημαντική εμπειρία σε έργα υποδομών και εγκαταστάσεων που σχετίζονται με την άντληση και διανομή πετρελαίου και φυσικού αερίου, στο πλαίσιο των οποίων επιβλέπει το σύνολο των γεωτεχνικών και αντισεισμικών μελετών της Fugro. Έχει εξειδικευτεί στην εκτίμηση της σεισμικής επικινδυνότητας και συναφών σεισμικών αστοχιών, όπως η πιθανότητα εδαφικής ρευστοποίησης και αστάθειας πρανούς υπό δυναμική καταπόνηση, καθώς και στη μελέτη της αλληλεπίδρασης εδάφους-κατασκευής. Σ’ αυτούς τους τομείς έχει δημοσιεύσεις, συμμετοχές σε συνέδρια και προσκεκλημένες ομιλίες. Δίνει συχνά διαλέξεις στα μαθήματα γεωτεχνικής αντισεισμικής μηχανικής και θεμελιώσεων στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ. Στον ελεύθερο χρόνο της, απολαμβάνει τη ζεστασιά της οικογένειάς της και την παρέα καλών φίλων, χορεύει swing, κάνει σκι, και ακούει όπερα.

Σίσσυ Νικολάου, Απόφοιτη Σχολής, Principal Engineer και Fellow Αντισεισμικής Τεχνολογίας της εταιρείας WSP Μετά την αποφοίτησή της ως πολιτικός μηχανικός - δομοστατικός το 1993 από το ΕΜΠ, συνέχισε τις σπουδές της με υποτροφία στις ΗΠΑ, στο Εθνικό Κέντρο Αντισεισμικής Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου του Μπάφαλο. Αφού ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της στην γεωτεχνική, με έμφαση στην αλληλεπίδραση εδάφους-κατασκευής, εκπόνησε την διδακτορική της διατριβή στην εφαρμογή συστημάτων γεωγραφικών πληροφοριών για μελέτες σεισμικής επικινδυνότητας. Εργάζεται ως γεωτεχνικός μηχανικός στην Νέα Υόρκη για την εταιρεία WSP με 40 000 περίπου μηχανικούς, όπου είναι επικεφαλής του τομέα εκτίμησης κινδύνου έναντι πολλαπλών ακραίων φυσικών φαινομένων, σε κτήρια και σε έργα υποδομής. Έχει μακρά εμπειρία σε γεωσεισμικές μελέτες έργων ζωτικής σημασίας που συμπεριλαμβάνουν γέφυρες, ουρανοξύστες, κρίσιμα φράγματα, πυρηνικούς αντιδραστήρες, κέντρα αποθήκευσης δεδομένων, και ερευνητικές εγκαταστάσεις. Έχει συμβάλει στην σύνταξη κανονισμών του Αμερικανικού Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών (ASCE) 7-16, και ηγείται του αντισεισμικού κανονισμού της Νέας Υόρκης. Είναι μέλος των Διοικητικών Συμβουλίων του Ινστιτούτου Έρευνας Αντισεισμικής Τεχνολογίας (EERI) και του Οργανισμού Εφαρμοσμένης Τεχνολογίας (ATC). Έχει ηγηθεί αποστολών του Οργανισμού Αναγνώρισης Ακραίων Γεωτεχνικών Καταστροφών (GEER) και τοπικών ομάδων εκτίμησης και αποκατάστασης μετά την τρομοκρατική επίθεση 9-11, τον τυφώνα Σάντυ, και πολλούς σεισμούς όπως της Κεφαλονιάς το 2014 και του Εκουαδόρ το 2016. Έχει αναγνωριστεί με το βραβείο Prakash για αριστεία στην αντισεισμική τεχνολογία και εδαφοδυναμική. Πρόσφατα τιμήθηκε με τον τίτλο Fellow της ASCE. Το 2016 ήταν προσκεκλημένη του Πρ

Γιώργος Τσεμπελής, Είναι καθηγητής της έδρας Anatol Rapoport της Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Michigan και μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών. Έλαβε δίπλωμα Πολιτικού Μηχανικού από το ΕΜΠ, διδακτορικό δίπλωμα στη Μαθηματική Στατιστική από το Πανεπιστήμιο Paris VI και δεύτερο διδακτορικό δίπλωμα στην Πολιτική Επιστήμη από το Washington Univesity. Τα πεδία που μελετά περιλαμβάνουν συγκριτική διακυβέρνηση και πολιτική, πολιτική οικονομία, και τυπική μοντελοποίηση. Στο έργο του χρησιμοποιεί παιγνιοθεωρητικά μοντέλα για την ανάλυση θεσμών, και εστιάζεται σε δυτικοευρωπαϊκές χώρες και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε πιο πρόσφατες εργασίες του μελετά τους θεσμούς στη Λατινική Αμερική σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, καθώς και στην Ελλάδα. Έχει συγγράψει τέσσερα βιβλία: Nested Games: Rational Choice in Comparative Politics (Εμφωλευμένα Παίγνια, εκδ. Παπαζήση), Veto Players: How Political Institutions Work (Παίκτες Αρνησικυρίας, εκδ. Παπαζήση), Bicameralism και Reforming the European Union: Realizing the Impossible, ενώ έχει επιμεληθεί και άλλα βιβλία. Το έργο του έχει μεταφραστεί στα ελληνικά, ιταλικά, ισπανικά, πορτογαλικά, σερβικά, κινέζικα, ιαπωνικά και κορεατικά. Είναι επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Κώστας Δαφέρμος, Έλαβε το Δίπλωμα του Πολιτικού Μηχανικού του ΕΜΠ (1964) και το Διδακτορικό του Δίπλωμα στη Μηχανική από το Πανεπιστήμιο Johns Hopkins (1967). Έχει διατελέσει Επίκουρος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Cornell (1968-71) και Αναπληρωτής Καθηγητής (1971- 75) και Καθηγητής (1975-σήμερα) στο Τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Brown. Επιπλέον, διετέλεσε Διευθυντής του Κέντρου Δυναμικών Συστημάτων του Lefschetz (1988- 93, 2006-07), Πρόεδρος της Εταιρείας Φυσικής Φιλοσοφίας (1977-78) και Γραμματέας της Διεθνούς Εταιρείας για την Αλληλεπίδραση Μαθηματικών και Μηχανικής. Από το 1984 είναι ο Alumni-Alumnae University Professor στο πανεπιστήμιο Brown. Ερευνητικά εργάζεται στη διεπαφή μεταξύ της μηχανικής του συνεχούς μέσου και της θεωρίας των μερικών διαφορικών εξισώσεων. Τα τελευταία χρόνια, η έρευνά του επικεντρώνεται σε μη γραμμικά υπερβολικά συστήματα νόμων διατήρησης, ενώ ενδιαφέρεται για την αλληλεπίδραση μεταξύ της θερμοδυναμικής και της ανάλυσης στη θεωρία αυτών των συστημάτων και προσπαθεί να αποσαφηνίσει τον θεμελιώδη ρόλο της εντροπίας ως παράγοντα σταθεροποίησης. Έχει τιμηθεί με διάφορα βραβεία με πιο πρόσφατο το Norbert Wiener Prize (2016) ενώ έχει εκλεγεί μέλος της Αμερικανικής Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (2016). 

Ιωάννης Τσαπέκης, Είναι τελειόφοιτος (πεμπτοετής) φοιτητής στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ. Ακολουθεί τη Γεωτεχνική κατεύθυνση και η διπλωματική του εργασία σχετίζεται με την ανάλυση απόκρισης πασσάλου σε καθεστώς εγκάρσιας φόρτισης. Είναι πρώτος στην τάξη του ως προς τη βαθμολογία (μέσος όρος 9,05), και έχει τιμηθεί με την υποτροφία Απέργη (2014-15), το Θωμαΐδειο Βραβείο (2014-15) και το βραβείο κληροδοτήματος Παπακυριακόπουλου (2012-13). Έχει παρακολουθήσει δύο πρακτικές ασκήσεις, μία στην ENVECO ΑΕ, όπου ασχολήθηκε με δειγματοληψίες εδάφους και περιβαλλοντικές μελέτες, και μία στην ASPROFOS ΑΕ, όπου έκανε μηχανολογικό ηλεκτρονικό σχέδιο.

Βασιλική Τρουφάκου, Γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε υποκριτική στο Εθνικό Θέατρο, ενώ παράλληλα είναι φοιτήτρια (τελειόφοιτη) της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ. Έχει εργαστεί ως ηθοποιός και περφόρμερ σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και το εξωτερικό σε παραγωγές για το Εθνικό Θέατρο, το Φεστιβάλ Αθηνών και σε άλλες σκηνές με γνωστούς σκηνοθέτες. Για την ερμηνεία της στην «Παρέλαση» της Λ. Αναγνωστάκη ήταν υποψήφια για το Βραβείο Μελίνα Μερκούρη 2013 καλύτερης νέας ηθοποιού. Συμμετείχε στο πρότζεκτ για νέους δημιουργούς «I was hit at 2:45» ως σόλο περφόρμερ, εκπροσωπώντας την Ελλάδα, στο Φεστιβάλ Μπέργκμαν 2012, στο Βασιλικό Θέατρο της Στοκχόλμης, ενώ συμμετείχε και στην Μπιενάλε της Βενετίας, με την διεθνή θεατρική ομάδα MOTUS. Στον κινηματογράφο έχει παίξει στις ταινίες «Ουζερί Τσιτσάνης» του Μ. Μανουσάκη (βραβείο Β΄ Γυναικείου ρόλου Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου), «Καύση» του Σ. Τζίτζη, «Mουσική των Προσώπων» του Ν. Κορνήλιου (ειδικό βραβείο στο φεστιβάλ κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης), «Μητριαρχία» του Ν. Κορνήλιου, «O Ηγέτης» του Γ.