Την Κυριακή, 9 Απριλίου, στο Ίδρυμα Ευγενίδη, η Χαρισμάθεια (http://charismatheia.edu.gr) διοργανώνει ένα Φεστιβάλ για την Εκπαίδευση (http://event.charismatheia.edu.gr/)! Μία γιορτή που θα θεμελιώσει νέους άξονες έτσι ώστε το σχολείο να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του σήμερα. Με χαρά σας προσκαλούμε όλους να πάρετε μέρος και να μοιραστείτε μαζί μας αυτή τη στιγμή!

Ο ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΤΡΙΒΙΖΑΣ και το Σχολείο με Προσωπικότητα

ΜΙΝΙΜΑ MAXIMA SUNT ΚΑΙ Η ΦΥΓΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΑΣΤΡΑ

 «Τα Λατινικά δεν είναι πλέον μια νεκρή γλώσσα», γράφει ο Guardian. «Μανία εκμάθησης Λατινικών καταλαμβάνει τη χώρα», επισημαίνει η Telegraph. Υπεύθυνος για την αναπάντεχη αυτή αναγέννηση δεν είναι άλλος από ένα απλό ποντίκι. Λέγεται Minimus, ζει σε μια ποντικότρυπα στο τείχος του Αδριανού και κάθε τόσο κάνει παράτολμες επιδρομές στην πόλη της Vindolanda όπου καταδιωκόμενο από μια γάτα ονόματι Vibrissa αρπάζει λιχουδιές από ρωμαϊκά συμπόσια. Πρόκειται για τον ήρωα ενός παιδικού βιβλίου γραμμένου από την Barbara Bell. Οι διασκεδαστικές περιπέτειές του συνθέτουν μια πρωτότυπη εισαγωγή στη Λατινική γλώσσα, αλλά και την ιστορία της Ρωμαϊκής εποχής. Ο Minimus είναι τόσο αξιολάτρευτος που και τα Λατινικά γίνονται ελκυστικά!

«Έχω μια εφτάχρονη κόρη και ήθελα να τη βοηθήσω να αποκτήσει από νωρίς κάποιες βάσεις στα Λατινικά. Έχουμε φτάσει τώρα στο σημείο να αρπάζει η κόρη μου τον τόμο από τη βιβλιοθήκη και να μου τον φέρνει, επιμένοντας να μάθει όλο και περισσότερα Λατινικά. Απολαμβάνουμε και οι δυο τις συναρπαστικές περιπέτειες του Minimus». Όταν εφτάχρονα παιδιά δε βλέπουν την ώρα να κάνουν το επόμενο μάθημα Λατινικών, καταλαβαίνει κανείς τι τεράστια περιθώρια υπάρχουν για να ανανεωθούν ριζικά οι τρόποι διδασκαλίας ώστε να γίνει διασκεδαστική και συναρπαστική η εκπαίδευση.

Τον Νοέμβριο του 2015 ο αστροφυσικός Δημήτρης Νανόπουλος με είχε καλέσει να λάβω μέρος στην παρουσίαση του αυτοβιογραφικού βιβλίου του «Στον τρίτο βράχο από τον ήλιο» στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Στο βιβλίο αυτό ο κορυφαίος μας επιστήμων περιγράφει πόσο δεν του άρεσε ο τρόπος που παρουσιαζόταν το μάθημα της Φυσικής στα σχολικά βιβλία και επικαλείται μια φράση του Χατζηδάκη για το πώς φαντάζεται την παιδεία του μέλλοντος: «Μια παιδεία η οποία θα ωθεί προς μια ιπτάμενη φυγή προς τα άστρα». Η διαπίστωση αυτή δεν ισχύει μόνο για τα βιβλία Φυσικής. Πολλά από τα σχολικά βιβλία είναι τόσο βαρετά, κουραστικά και άχαρα που αντί να συνεπαίρνουν, απωθούν τους μαθητές. Αντί για «φυγή προς τα άστρα», προκαλούν μαζική φυγή από τα βιβλία.

Έτσι, αποφασίσαμε να γράψουμε μαζί ένα βιβλίο Φυσικής για παιδιά του δημοτικού. Στην πρώτη μας συνάντηση πρότεινα να ξεκινήσουμε το εγχείρημα από βασικές έννοιες -επειδή πολλά παιδιά αλλά και ενήλικες δυσκολεύονται να καταλάβουν ακόμα και τι σημαίνει ο όρος «εξίσωση», σε τι διαφέρει από την «ταυτότητα» κλπ. Του ζήτησα λοιπόν να μου ζωγραφίσει μια εξίσωση. Δε δίστασε ούτε στιγμή. Σε μια σελίδα κομμένη από μπλοκάκι ζωγράφισε μια εξίσωση με κότες και αυγά. Αυτό με έκανε να καταλάβω ότι ακόμα και ολόκληρες ιστορίες θα μπορούσαν να αποδοθούν με σειρές εξισώσεων. Λίγο αργότερα ο καθηγητής της Φυσικής Υψηλών Ενεργειών έσπευσε στο εξωτερικό, λόγω της ανακάλυψης στο CERN ενός αναπάντεχα βαρύτερου από το αναμενόμενο μποζονίου. Δεν ξέρω αν παρά τον όγκο των καθηκόντων του θα μπορέσουμε να συντονιστούμε ποτέ για να υλοποιήσουμε αυτή την ιδέα, αλλά ένα βιβλίο Φυσικής με κότες, αυγά και ενδεχομένως αλεπούδες αντί για γράμματα και αριθμούς, θα ήταν σίγουρα πολύ πιο ελκυστικό και αποτελεσματικό από τα καθιερωμένα.