Μετά την ανακάλυψή του από τον Ιωσήφ Χατζηδάκη το 1915, το Μινωικό Ανάκτορο των Μαλίων ανασκάφθηκε από τη Γαλλική Σχολή Αθηνών έως το 1935. Μετά από δύο δεκαετίες εκτεταμένων ανασκαφών, η θέση εξακολουθούσε να αποτελεί το επίκεντρο της αρχαιολογικής έρευνας και, ως εκ τούτου, μεταξύ του 1936 και του 1992, πραγματοποιήθηκαν τομές για να εξερευνηθούν τα πρωιμότερα επίπεδα κάτω από το οικοδόμημα. Αρκετές γενιές αρχαιολόγων με επικεφαλής, διαδοχικά, τον Fernand Chapouthier, τον Pierre Demargne και τον Olivier Pelon, εξερεύνησαν ένα μνημειακό ανακτορικό οικοδόμημα, η κλίμακα του οποίου ταιριάζει με εκείνη των Ανακτόρων της Κνωσού και της Φαιστού. Οι διεξοδικές ανασκαφές εντός και κάτω από το κτήριο και τα περίχωρά του στην πόλη των Μαλίων υπέδειξαν μια μακρά και σύνθετη ιστορία χρήσης. Ωστόσο, πολλά ερωτήματα παρέμειναν αναπάντητα και το Ανάκτορο των Μαλίων αποτελεί σήμερα το επίκεντρο ενός νέου ερευνητικού προγράμματος.
Η Διάλεξη αυτή συζητά μια σειρά νέων υποθέσεων σχετικά με την εξέλιξη του κτηρίου κατά τη διάρκεια της Παλαιοανακτορικής και της Νεοανακτορικής περιόδου (περ. 1900-1700 και 1700-1450 π.Χ.). Η ενδελεχής παρατήρηση των αρχιτεκτονικών λειψάνων επέτρεψε την αναγνώριση περίτεχνων χαρακτηριστικών, τα οποία μοιράζεται το Παλαιό Ανάκτορο των Μαλίων με εκείνα της Κνωσού και της Φαιστού, γεγονός που υποδηλώνει ότι στην Κρήτη αναδύθηκε μία αρχιτεκτονική κοινή κατά τη διάρκεια της 2ης χιλιετίας π.Χ. Μετά την καταστροφή του περί το 1700 π.Χ., το Ανάκτορο των Μαλίων ανακατασκευάστηκε πλήρως στο πλαίσιο ενός εκτεταμένου Νεοανακτορικού οικοδομικού προγράμματος, το οποίο περιέλαβε τόσον εγχώριους όσον και μη εγχώριους τεχνίτες, που ασκούσαν διάφορες τέχνες με ποικίλες δεξιότητες ο καθένας. Αυτό το Νέο Ανάκτορο αντικατοπτρίζει τη θέληση των οικοδόμων να συμμορφωθούν με τις παν-μινωικές αρχιτεκτονικές πρακτικές, ιδιαίτερα υπό την κυριαρχική επιρροή της Κνωσού, ενώ, επίσης αποκαλύπτει τον τρόπο με τον οποίο το οικοδομικό έργο προσαρμόστηκε στις τοπικές πηγές υλικών απηχώντας την ιδιαίτερη ιστορία της θέσης. Εστιάζοντας στα δομικά υλικά και τις τεχνικές, αυτή η διάλεξη στοχεύει στην επαναξιολόγηση των παρατηρήσεων των πρώτων ανασκαφέων, ώστε να φωτίσει τις υλικές και ανθρώπινες διαδικασίες, οι οποίες συνέβαλαν στη δημιουργία ενός μείζονος οικοδομήματος της μινωικής ιστορίας.