Αν κάποιος δήλωνε την δεκαετία του ’60 ότι η Ιατρική του μέλλοντος θα είναι το φως, θα τον περιγελούσαν. Εν τούτοις και σήμερα ακόμη όπου η Σύγχρονη Ιατρική χρησιμοποιεί ευρέως το φως σε διάφορες επεμβάσεις με εντυπωσιακά αποτελέσματα (όπως π.χ. laser στην χειρουργική, οφθαλμολογία, αισθητική ιατρική, λάμπες υπέρυθρης και υπεριώδους ακτινοβολίας στην φυσικοθεραπεία και δερματολογία, ακτίνες Χ στην ακτινολογία), μας είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι θα μπορούσαμε να έχουμε στο φαρμακείο του σπιτιού μας αντί χάπια και σιρόπια, φακούς με όλα τα χρώματα του φάσματος για να αντιμετωπίσουμε τον πονοκέφαλο, τον βήχα,  την γρίπη  ή ακόμη την αϋπνία και την υπερένταση. Ακόμη πιο δύσκολο θα ήταν να εμπιστευτούμε έναν γιατρό  ο οποίος θα χρησιμοποιούσε  χρώμα-φως για να θεραπεύσει την κατάθλιψη, το στρες ή να τονώσει το ανοσοποιητικό μας σύστημα.

Μετά την ανακάλυψη του ηλεκτρισμού χάθηκε σιγά σιγά η ανάγκη-σύνδεση του ανθρώπου με τον ήλιο ως φωτοδότη, ενώ σταδιακά ξεθώριαζε η ανάγκη-μνήμη του σώματος μας για «εισπνοή» ηλιακού φωτός ως ενεργειακή «τροφή» σε αντίθεση με τα άλλα έμβια όντα και τα φυτά που συνεχίζουν την ηλιακή... συναλλαγή.  Η ηλιοθεραπεία είναι συνειρμικά συνδεδεμένη σήμερα μόνον με το μαύρισμα αν και το δεύτερο συνθετικό της λέξης περιλαμβάνει την λέξη θεραπεία. Ο Ιπποκράτης, ο Πυθαγόρας και ο Ηρόδοτος, πατέρας του όρου, χρόνια πριν μίλησαν για τα οφέλη της ήλιο-θεραπείας στην διατήρηση της υγείας, και ειδικά για το μυϊκό και το νευρικό μας σύστημα.  Σήμερα η ιατρική επιστήμη αφού έχει κάνει μια τεράστια διαδρομή με σημαντικά επιστημονικά επιτεύγματα, επιστρέφει στην αρχαία σοφία και παραδοχή της ενέργειας ως θεραπευτικό εργαλείο.