Από τις πρωτοποριακές μελέτες του Roberto Weiss μέχρι σήμερα, τα ονόματα του Κυριακού Αγκωνίτη και του Cristoforo Buondelmonti συνδέονται άρρηκτα τόσο μεταξύ τους όσο και με τη γένεση της ελληνικής αρχαιολογίας. Οι δύο αυτοί αυτοδίδακτοι ουμανιστές πέρασαν μέρος της ζωής τους στις ακτές και τα νησιά του Αιγαίου και ασχολήθηκαν με τη μελέτη του αρχαίου παρελθόντος, αν και με διαφορετικό τρόπο ο καθένας. Λαμπρός ο ένας και άσημος ο άλλος, προσπάθησαν και οι δύο να αποτυπώσουν την ιστορική δυναμική μέσα από τους νέες ανθρωπιστικές επιστήμες, την επιγραφική και την ιστορία της τέχνης ο πρώτος, τη γεωγραφία και τη χαρτογραφία ο δεύτερος.
Στόχος αυτής της ομιλίας είναι, μέσα από μια σύντομη επισκόπηση του έργου και των κινήτρων του καθενός, να αναδείξει τις ομοιότητες και τις διαφορές μεταξύ τους και, κυρίως, να τους εξετάσει τόσο ως προϊόντα όσο και ως αυτούς που συνέβαλαν στο να στραφεί το ενδιαφέρον του Ουμανισμού στον ιστορικό χώρο του Αιγαίου στο τέλος της Λατινοκρατίας.
Λίγα λόγια για τον ομιλητή
Ο Γιώργος Τόλιας σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Paris III και Paris IV), από όπου πήρε το διδακτορικό του το 1993. Από το 1995 εργάσθηκε στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, όπου ήταν υπεύθυνος του ερευνητικού προγράμματος «Γεωγραφική παιδεία και ιστορία της χαρτογραφίας». Από το 2014 εργάζεται στην École Pratique des Hautes Études, όπου είναι υπεύθυνος του σεμιναρίου «Αναπαραστάσεις του Χώρου, Ύστερη Μεσαιωνική και Πρώιμη Νεότερη Περίοδος».
Εστιάζοντας αρχικά στη διαμόρφωση της πολιτιστικής και εδαφικής ταυτότητας της σύγχρονης Ελλάδας, η έρευνά του εξελίχθηκε προς την κατεύθυνση της εξερεύνησης των χωρικών αναπαραστάσεων, ιδωμένων ως προϊόν μεταφοράς γνώσης και τεχνικών αφενός και ιδεολογικών, πολιτικών και πολιτισμικών προτεραιοτήτων αφετέρου.
Έχει δημοσιεύσει μονογραφίες και άρθρα γύρω από την πρόσληψη του ελληνικού χώρου, την ιστορία της αρχαιολογίας και των ελληνικών σπουδών, την ιστορία της χαρτογραφίας, του περιηγητισμού και της γεωγραφικής σκέψης.
