Η Μονή Παντοκράτορος στην Κωνσταντινούπολη ιδρύθηκε τον 12ο αιώνα από το αυτοκρατορικό ζεύγος Ιωάννη και Ειρήνη Κομνηνού. Πρόκειται για το βασικότερο οικοδόμημα της Κομνηνής περιόδου, από το οποίο διασώθηκε η κεντρική τριπλή εκκλησία, καθώς και το Τυπικό του, δηλ. το κείμενο από το οποίο πηγάζει το πως  λειτουργούσε. Πρόκειται για ένα μοναστήρι που έφτασε να έχει ίσως και 750 μοναχούς και ενέκλειε ένα, για την εποχή του, πολύ μεγάλο «Ιατρικό Κέντρο», τον επονομαζόμενο Ξενώνα, ο οποίος  στέγαζε 5 ειδικότητες σε μικρά τμήματα των 8-12 κλινών, και τα οποία ήταν στελεχωμένα με 99 άτομα (2:1) εκ των οποίων 27 ιατροί (1:2).  Πέραν αυτού η Μονή στέγαζε ένα Γηροκομείο, ένα Λεπροκομείο, μια ιατρική βιβλιοθήκη, ένα σκριπτάριο, λουτρά κ.π.α. Το αυτοκρατορικό ζεύγος προίκισε την μονή με όλων των ειδών τα εισοδήματα έτσι ώστε να είναι οικονομικά ανεξάρτητο. Σαυτό το μοναστήρι εικάζεται ότι ήταν τοποθετημένο και το πάνω μέρος της Pala d’Oro του Αγίου Μάρκου της Βενετίας, πάνω στην οποία ο ομιλητής εντόπισε σε περίοπτες θέσεις 8 ιατρούς που αγίασαν και καταλήγει ότι κατασκευάστηκε μεταξύ των 1134-36.

Θα προλογίσει ο Δρ. Διονύσιος Σταθακόπουλος, Επίκουρος Καθηγητής, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Κύπρου