Η ασφάλεια των Μεταφορών ήρθε στην επικαιρότητα με βίαιο τρόπο μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη τον περασμένο Μάρτιο. Είναι όμως ένα θέμα που απασχολεί μόνιμα την επιστημονική κοινότητα στο χώρο των Μεταφορών για πολλά χρόνια και για όλους τους τομείς των Μεταφορών. Οι προσπάθειες για την αύξηση της ασφάλειας στον τομέα των Μεταφορών και την κατά το δυνατόν μείωση έως και μηδενισμό των θανατηφόρων δυστυχημάτων, βασίζονται σε δύο μεγάλους πυλώνες: την τεχνολογία  και την οργάνωση των διοικητικών μηχανισμών σχεδιασμού, προγραμματισμού, και παρακολούθησης / επιβολής μέτρων ασφάλειας. Η ομιλία θα αναφερθεί στη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα, όσον αφορά την οδική και τη σιδηροδρομική ασφάλεια, και την πορεία των σχετικών δεικτών την τελευταία 10ετία σε σύγκριση και με τους αντίστοιχους δείκτες στην ΕΕ. Θα εντοπίσει μετά τις αδυναμίες και τα προβλήματα που διαχρονικά υπάρχουν παίρνοντας σαν παράδειγμα την κατάσταση στις σιδηροδρομικές μεταφορές και θα αξιολογήσει τις (κατά τη γνώμη του ομιλητή) κύριες πηγές αστοχιών και προβλημάτων με έμφαση στο ερώτημα του τίτλου της ομιλίας δηλαδή αν πρόκειται κυρίως για έλλειψη τεχνολογικής υποδομής ή οργανωτικής-διοικητικής επάρκειας. Στο τρίτο μέρος, ο ομιλητής θα αναφερθεί στις άμεσες ενέργειες που κατά τη γνώμη του πρέπει να γίνουν για την σε μακροχρόνια βάση αντιμετώπιση των υφιστάμενων προβλημάτων και βελτίωση της ασφάλειας των μεταφορών στους δύο αυτούς τομείς.