Είναι απαραίτητο και δυνατό να περιοριστεί η υπερθέρμανση του πλανήτη σε +1,5°C, όπως προβλέπεται στην Συμφωνία του Παρισιού; Η περίπτωση της περιοχής της Μεσογείου. 

Ο Joël Guiot είναι ειδικός στην κλιματική αλλαγή σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Ο κύριος στόχος της έρευνάς του είναι να αξιοποιήσει στο έπακρο το παρελθόν για να κατανοήσουμε καλύτερα το μέλλον.

Η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος (IPCC) δημοσίευσε, στις 08.10.2018, έκθεση σχετικά με την υπερθέρμανση του πλανήτη και τον αναγκαίο περιορισμό της σε 1,5°C έως το 2100 σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα, όπως προβλέπεται στη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα που υπογράφηκε το 2015. Αυτό θα συμβάλλει στην αποφυγή πολλών αρνητικών επιπτώσεων που συνδέονται με την αύξηση των ακραίων φαινομένων (καύσωνας, καταιγίδες, ξηρασίες), την επιτάχυνση της τήξης των παγετώνων και την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, την αύξηση του αριθμού των ζωικών και φυτικών ειδών που κινδυνεύουν από μείωση ή εξαφάνιση, την πιθανότητα μόνιμης καταστροφής των οικοσυστημάτων των κοραλλιών, την απώλεια γεωργικής παραγωγικότητας, τη μείωση των υδάτινων αποθεμάτων κλπ. Υπάρχουν σαφή οφέλη στον περιορισμό των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου ώστε να περιοριστεί αυτή η αύξηση της θερμοκρασίας στους 1,5°C και όχι στους 2°C. Επιπλέον, πρέπει να δουλέψουμε σύμφωνα και με άλλους γενικούς στόχους, όπως εκείνους της αειφόρου ανάπτυξης, οι οποίοι απαιτούν κυρίως την εξάλειψη της φτώχειας και την καταπολέμηση των ανισοτήτων.

Ο Joël Guiot είναι Διευθυντής Έρευνας του CNRS. Το CNRS, στο οποίο εντάχθηκε το 1985, βράβευσε το έργο του απονέμοντάς του το Αργυρό Μετάλλιο του CNRS το 2005. Σήμερα, συνδιευθύνει το Labex OT-Med (Objectif Terre–Bassin Méditerranéen) στις διεπιστημονικές μελέτες σχετικά με τις παγκόσμιες αλλαγές στην περιοχή της Μεσογείου. Είναι επίσης συνυπεύθυνος στην ομάδα μοντελοποίησης του Ευρωπαϊκού Κέντρου Έρευνας και Διδασκαλίας Περιβαλλοντικών Γεωεπιστημών (CEREGE) και του προγράμματος Paleomex / Mistrals για τις σχέσεις ανθρώπου-κλίματος-περιβάλλοντος σε χρονικές περιόδους που συνάδουν με τους μεγάλους πολιτισμούς της Μεσογείου.

Η έρευνά του επικεντρώνεται στη μοντελοποίηση των διαδικασιών βλάστησης, τη στατιστική σύγκριση των προσομοιώσεων του κλίματος με παλαιοκλιματικά δεδομένα, τη μοντελοποίηση της δασικής παραγωγικότητας, την ευπάθεια των μεσογειακών δασών από την αλλαγή του κλίματος και την ανασύσταση του ευρωπαϊκού και μεσογειακού κλίματος στη διάρκεια 10.000 ετών.

Σε συνεργασία με την Επιτροπή Μελέτης Επιπτώσεων Κλιματικής Αλλαγής (ΕΜΕΚΑ) της Τράπεζας της Ελλάδος