Kαίτοι ο Αριστοτέλης είχε από οικογενειακή παράδοση στενούς δεσμούς με την ιατρική, δεν φαίνεται να έγραψε κάποια πραγματεία περί ιατρικής, αν και του αποδίδεται ένα άγνωστο σε εμάς έργο με τίτλο Ιατρικά β. Ωστόσο, εντυπωσιακές είναι στο έργο του, και ιδιαίτερα στα Ηθικά Νικομάχεια και τα Ηθικά Ευδήμεια, η βαθιά γνώση του για την ιατρική και η χρήση της μεθόδου και του σκοπού της. Και τούτο για να υποστηρίξει την πρακτική ηθική του, όπως έχει επισημανθεί. Ο Αριστοτέλης αναφέρει πολύ κολακευτικά τον Ιπποκράτη στα Πολιτικά (1326a). Στο γνωστό Corpus Hippocraticum, στο οποίο περιλαμβάνονται και μεταγενέστερες του Ιπποκράτη πραγματείες, τα ηθικά στοιχεία είναι έντονα και απηχούν το πνεύμα του περίφημου κειμένου που είναι γνωστό ως όρκος του Ιπποκράτη, παραλλαγές του οποίου επιβιώνουν και στην εποχή μας. Ενώ η σχέση της ηθικής του Αριστοτέλη με την ιατρική έχει προ πολλού επισημανθεί, πιο πρόσφατα αναγνωρίστηκε και κάποια επικαιρότητά του στη βιοηθική, αναφορικά κυρίως με τη θεωρία του της «μεσότητας», καθώς και της «μορφής», η οποία θεωρήθηκε ανάλογη με το σύγχρονο DNA.
