Μέσα από τα προσωπικά βιώματα, διηγήσεις παππούδων, συγγενών και άλλων, η συγγραφέας ζωντανεύει τον κόσμο της Κύπρου από τις αρχές του περασμένου αιώνα μέχρι το 1974. Εν μέρει προσωπικό ημερολόγιο, εν μέρει αυτοβιογραφία, αλλά κυρίως κατάθεση ψυχής, το αφήγημα αυτό αναπλάθει μια μοναδική εποχή που δεν υπάρχει πια. Οι γλυκόπικρες αναμνήσεις από τη ζωή της συγγραφέως γίνονται το νήμα που συνδέει αρμονικά ιστορίες, περιστατικά, και καθημερινές σκηνές από έναν κόσμο πιο απλό, πιο αγνό, πιο γνήσιο.