Από τον Freud και μετά, η ιδέα του παιδιού ως συμβόλου αθωότητας και αγνότητας έχει δεχτεί ένα ισχυρό πλήγμα. Από το πολύμορφο διαστροφικό παιδί μέχρι τα παιδιά στρατιώτες ή, ακόμη, μέχρι τη βία στο σχολείο, τα παιδιά μας δείχνουν ότι προσπαθούν να κάνουν κάτι με αυτό που τα κατακλύζει και για το οποίο, πολύ συχνά, δεν έχουν να πουν τίποτα.

Η βία, είτε στοχεύει τον άλλο είτε τον ίδιο τον εαυτό, είναι μια απάντηση σε ένα σωματικό βίωμα που δεν μπορεί να περάσει μέσα από λόγια. Εκεί όπου το συμβολικό εκπίπτει, μερικές φορές έρχεται ως απάντηση το πέρασμα στην πράξη. Απάντηση σε τι ;

Από τον Freud και μετά, η ιδέα του παιδιού ως συμβόλου αθωότητας και αγνότητας έχει δεχτεί ένα ισχυρό πλήγμα. Από το πολύμορφο διαστροφικό παιδί μέχρι τα παιδιά στρατιώτες ή, ακόμη, μέχρι τη βία στο σχολείο, τα παιδιά μας δείχνουν ότι προσπαθούν να κάνουν κάτι με αυτό που τα κατακλύζει και για το οποίο, πολύ συχνά, δεν έχουν να πουν τίποτα.

Η βία, είτε στοχεύει τον άλλο είτε τον ίδιο τον εαυτό, είναι μια απάντηση σε ένα σωματικό βίωμα που δεν μπορεί να περάσει μέσα από λόγια. Εκεί όπου το συμβολικό εκπίπτει, μερικές φορές έρχεται ως απάντηση το πέρασμα στην πράξη. Απάντηση σε τι ;