Όλοι σήμερα μιλούν για κρίση της δημοκρατίας. Οι παράμετροί της είναι ποικίλες και πολυεπίπεδες, καθώς αφορούν τη βαθμιαία απομάκρυνση της διαδικασίας λήψης αποφάσεων από το λαϊκό δημοκρατικό έλεγχο, την αλλοίωση και υπονόμευση των θεσμών αντιπροσώπευσης, την ανισομερή κατανομή δύναμης ανάμεσα στους πολλούς και τους λίγους, την απαξίωση του δημόσιου χώρου, αλλά και τον πολιτικό κυνισμό. Τα επίπεδα εκδήλωσης της κρίσης είναι επίσης πολλαπλά, καθώς από το τοπικό και εθνικό επίπεδο βαίνει προς εκείνο του «δημοκρατικού ελλείμματος» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των πολιτικών συνεπαγωγών της παγκοσμιοποίησης. Όσο για τα συμπτώματά της, αυτά περιλαμβάνουν, ανάμεσα σε άλλα, την πολιτική αποξένωση, τη διαπλοκή, τον εξτρεμισμό και την ανάδειξη της διαπάλης μεταξύ λαϊκισμού και αντιλαϊκισμού σε αξονικό ιδεολογικό ανταγωνισμό των κοινωνιών μας. Πώς μπορούμε να αποτιμήσουμε την κρίση αυτή σήμερα; Ποια είναι η συνάρτησή της με την οικονομική κρίση; Με ποιον τρόπο εντάσσεται στη διαχρονική πορεία της εξέλιξης και των εφαρμογών του δημοκρατικού ιδεώδους; Έχουμε πλέον περάσει ανεπιστρεπτί σε ένα μεταδημοκρατικό πεδίο; Είναι ακόμα εφικτή η ανανέωση της δημοκρατίας και πώς; Αποτελεί ο λαϊκισμός απειλή ή ενδεχομένως και διορθωτική κίνηση για την αναστροφή της κρίσης της δημοκρατίας;