Σύμφωνα με τον Ε. R. Dodds (Οι Έλληνες και το Παράλογο) ο άνθρωπος έχει το «περίεργο προνόμιο» να είναι πολίτης δύο κόσμων: απολαμβάνει την καθημερινή πραγματικότητα και ζει την ονειρική εμπειρία. Ο κόσμος τής πραγματικότητας είναι παγιωμένος και συνεχής, όμως από άποψη επικοινωνίας οι δυνατότητες τού ανθρώπου είναι περιορισμένες. Αντίθετα ο κόσμος τού ονείρου δίνει στον άνθρωπο το προνόμιο να επικοινωνεί με παρόντες και απόντες, με νεκρούς και με θεούς. Το όνειρο παρέχει στον άνθρωπο τη μοναδική δυνατότητα να διαφεύγει από τα «ακατανόητα δεσμά τού χρόνου και τού χώρου».
Ο σκοπός των πέντε μαθημάτων για τα όνειρα στην αρχαιότητα είναι διπλός. Πρώτον: να καταστήσουν γνωστές στο ευρύτερο κοινό ορισμένες από τις ποικίλες μορφές τής ονειρικής εμπειρίας, όπως αρχικά καταγράφονται στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία. Δεύτερον: να δώσουνορισμένα παραδείγματα ονειρικής εμπειρίας σε βυζαντινά, αγιολογικά και νεοελληνικά κείμενα και να γίνουν συσχετισμοί.

Εγκοίμηση. Όνειρα και θεραπεία. Από τον Αίλιο Αριστείδη στον Μακρυγιάννη. Όνειρα ποιητικού χρίσματος. Όνειρα λογοτεχνικά ή ο συγγραφέας ονειρεύεται ότι γράφει. Ο Διονύσιος Σολωμός ονειρεύεται.