Η ρευστότητα των καιρών διεισδύει στην επικράτεια των ανθρώπινων σχέσεων. Η προσδοκία σωτηρίας του εαυτού σου μέσα από τον άλλον, από τη μια, και η αδυναμία επένδυσης και νοηματοδότησης των σχέσεων από την άλλη, διαμορφώνουν ένα εύθραυστο τοπίο μέσα στο οποίο καλούμαστε να ζήσουμε. Ο  άνθρωπος-νησί δεν υφίσταται. Το πεπρωμένο μας είναι η συνύπαρξη. Όμως σήμερα το «πολύ-κοντά» σε πληγώνει το «πολύ-μακριά» σε παγώνει. Είμαστε οι σχέσεις μας. Οι σχέσεις μας δοκιμάζονται, φθίνουν, καταλύονται… ίσως… Όμως σε πείσμα των καιρών ονειρεύονται, όχι την καταστροφή, αλλά την ενδυνάμωσή τους.