Οι άνθρωποι, ανεξάρτητα από το πολιτισμικό πλαίσιο στο οποίο ζουν, αναγνωρίζουν το θυμό, την αηδία/αποστροφή, τη λύπη, τη χαρά, το φόβο/έκπληξη αξιοποιώντας κυρίως οπτικά, αλλά και ακουστικά και οσφρητικά ερεθίσματα. Η αντίληψη και η εκφορά των συναισθημάτων είναι εγγενείς, βιολογικά καθοριζόμενες ικανότητες που εξασφαλίζουν την επικοινωνία και την αποτελεσματική μετάδοση πληροφοριών κυρίως μεταξύ ατόμων του ίδιου είδους. Το βιολογικό υπόστρωμα των συναισθημάτων αποτελείται από ένα εκτεταμένο νευρικό δίκτυο που περιλαμβάνουν δομές του εγκεφάλου, αλλά και του περιφερικού και του αυτόνομου νευρικού συστήματος, που δημιουργούνται κατά την ανάπτυξη του οργανισμού, με βάση τις πληροφορίες που υπάρχουν στα γονίδια του. Όμως, η κατανόηση και η έκφραση ορισμένων συναισθημάτων μπορεί να τροποποιηθούν μέσω διαδικασιών μάθησης, που υπαγορεύονται από πολιτισμικές συνιστώσες. Κεντρικό ρόλο στην επεξεργασία των συναισθημάτων παίζουν δύο δομές του εγκεφάλου: Η αμυγδαλή, που ενεργοποιείται τόσο από θετικά όσο και από αρνητικά συναισθήματα, και ο προμετωπιαίος φλοιός που τροποποιεί το συναίσθημα είτε ενισχύοντας είτε καταστέλλοντάς το με βάση άλλα ερεθίσματα και δεδομένα όπως οι κοινωνικές νόρμες.