Το Σπίτι της Κύπρου και οι εκδόσεις Πορεία και Σμίλη σας προσκαλούν τη Δευτέρα 8 Μαΐου 2023, ώρα 19:00 στην παρουσίαση του λογοτεχνικού έργου του Κυριάκου Δημητρίου

• Τὸ Χειρόγραφο (2016)
• Τρεῖς μῆνες καὶ μιὰ μέρα (2016)
• Ἄνθρωποι στὸ βαγόνι (διηγήματα, 2016)
• Τὸ Κῶμα (2017)
• Ἰμμάνουελ (2018)
• Τὰ μάτια τοῦ λύκου καὶ ἄλλες μικρὲς ἱστορίες (διηγήματα, 2018)
• Ἀθέατη Πολιτεία (2018)
• 2-5 Μετὰ μεσημβρία (2019)
• Μαῦρος Παγετώνας – Παράσταση (2020)
• Δυτικά τῆς Φαντασίας (2021)

Για το έργο του θα μιλήσουν:

• Γιώργος Ρούσκας, ποιητής, κριτικός λογοτεχνίας
• Ευσταθία Δήμου, φιλόλογος, συγγραφέας
• Λίλια Τσούβα, ποιήτρια, πεζογράφος, κριτικός λογοτεχνίας
• Ελευθερία Θάνογλου, ποιήτρια, πεζογράφος

Αντιφώνηση από τον συγγραφέα

Ο Κυριάκος Δημητρίου είναι Τακτικό Μέλος της Κυπριακής Ακαδημίας Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών, πρόεδρος της Τάξης των Γραμμάτων και Τεχνών και Καθηγητής στην Ιστορία των Ιδεών στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Είναι συγγραφέας πολλών μελετών, βιβλίων και άρθρων, ξενόγλωσσων και ελληνικών, στο πεδίο της ερμηνευτικής πρόσληψης της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας και της νεότερης διανοητικής ιστορίας, όπως επίσης επιμελητής επιστημονικών περιοδικών, συλλογικών τόμων, και φιλοσοφικών σειρών. Πρόσφατα βιβλία του είναι: Νεότερη Πολιτική Φιλοσοφία: από τον Μακιαβέλλι στον Ρουσσώ (Επίκεντρο, 2021), Studies on the Reception of Plato and Greek Political Thought in Victorian Britain (Routledge, 2019), K. Demetriou & Rosanna Lauriola, R., 2017, ed., Brill’s Companion to the Reception of Sophocles (Brill Academic Publishers, 2017).

Helen Roche & K. Demetriou, Brill’s Companion to the Classics, Fascist Italy

and Nazi Germany (Brill, 2017).

Λιγοστεύει ἡ νύχτα, σὲ λίγο θὰ μᾶς ἀποτινάξει ἀπὸ τὸ σῶμα της, μετρῶ πιὰ τὶς λέξεις μου μία-μία, ἡ πένα μου γλιστράει σὲ ὀλισθηρὸ χαρτὶ– μὲ βαραίνει τὸ φορτίο τῆς εἰκασίας, ζαλίζομαι, ζαλίζονται οἱ εἰκόνες μέσα μου, δὲν μπορῶ νὰ κρύβομαι μέσα στὸν θόρυβο τῆς ἀμφιβολίας. Δὲν κομίζω ποίηση, δὲν εἶμαι λογοτέχνης (δὲν εἶμαι παρὰ ἕνας ἀπόστολος τοῦ “ἑαυτοῦ” μου, εἶμαι ὁ σωσίας τοῦ ἑαυτοῦ μου), μὰ θ’ ἀκονίσω τὶς λέξεις, θὰ ἐμβαπτιστῶ στὴ χίμαιρα, θὰ κολυμπήσω στὴ γλώσσα τῶν αἰσθήσεων, γιατὶ δὲν ἔχω ἄλλα ἐργαλεῖα νὰ σκιαγραφήσω τὴ μορφή μου κάτω ἀπὸ τὸν ἥλιο. (Ἰμμάνουελ)

Ἡ πόλη μοιάζει βυθισμένη σ’ ἕνα αἰώνιο φθινόπωρο, ξεχασμένο μέσα σ’ ἕνα αἰώνιο καλοκαίρι – ἐκεῖ ποὺ ἤτανε κῆποι μὲ βασιλικοὺς καὶ τριανταφυλλιὲς ξεπετάγονται σιντριβάνια, καὶ μέσα στὶς μικρὲς λιμνοῦλες τους ἀσημίζουν τὰ νερόφιδα. Σὲ μιὰ πλατεία ὑψώνεται ἕνας τεράστιος κῶνος, περιφραγμένος μὲ φωτισμένους καθρέφτες, «Μνημεῖο τοῦ Ἄγνωστου Στοχασμοῦ». (Ἀθέατη Πολιτεία)

Οἱ ἀπογευματινὲς ὧρες, δύο μὲ πέντε, εἶναι γιὰ μένα τὸ ἀναχωρητήριό μου. Ἡ ἀσκητικὴ τοῦ νοῦ μου. Στὴν ἀπόλυτη μοναξιά, ἐννοῶ δίχως τὴ δυσάρεστη παρουσία τῶν ἀνθρώπων, ξαναβρίσκω τὸν ἑαυτό μου, ἀνασυγκροτῶ τὰ κομμάτια μου. Ἐκεῖνες τὶς ὧρες ὅλοι οἱ ἔνοικοι ἀπουσιάζουν, δὲν ἀκοῦς τὸ παραμικρό, τὸ πολὺ-πολὺ καμιὰ ἀράχνη νὰ περπατᾶ ἀμέριμνη στὸν τοῖχο καὶ νὰ παίζει βιολὶ μὲ τὸν ἱστό της. (2-5 Μετὰ μεσημβρία)

Με τη στήριξη του Υφυπουργείου Πολιτισμού Κύπρου