Ο Αντρέας Τιμοθέου γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1990. Σπούδασε με υποτροφίες Επιστήμες της Αγωγής και Διδακτική του Γλωσσικού μαθήματος, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός σε Δημοτικά σχολεία. Έχει εκδώσει εφτά ποιητικές συλλογές και μία συλλογή διηγημάτων, η οποία βρέθηκε στη βραχεία λίστα για το Κρατικό Βραβείο Νέου Λογοτέχνη στην Κύπρο. Τιμήθηκε από το Πανεπιστήμιο Κύπρου με τα βραβεία εις μνήμη της εκπαιδευτικού Πόπης Παπαχριστοφόρου-Κυριακοπούλου και Ανδρέα Καραγιάν εις μνήμη Καρμέλας Καραγιάν. Το 2016 βραβεύτηκε με το δικοινοτικό βραβείο ποίησης από την Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου.

Ο τίτλος αφήνει διεξόδους στο Μυστικό Δείπνο, με τον Θεάνθρωπο να δωρίζει απέραντα το αιώνια κλώμενο σώμα του, όπως ο ποιητής τα ποιήματά του και τις αναζητήσεις εκτός Εδέμ, επιβεβαιωμένα με το τελευταίο ποίημα «Η Νίκη των Ονείρων»: «Αν μεταλάβω το αίμα/ θα σε αρκέσει το σώμα μου;/ Σαν όνειρο πρωτόπλαστων/στο άγιο δισκοπότηρο της Αγάπης/ επιτέλους/συναντηθήκαμε.»

Η αναζήτηση με τέρμα την Αγάπη και τη συνάντηση του αγαπώμενου, η μουσική υπόκρουση της αξιέραστης Μαρίας Κάλλας, το ταξίδι ανάμεσα στις δημιουργικές λέξεις και τις σκέψεις, η συνοδεύουσα την ευαισθησία του ποιητή ομορφιά, η πίστη στο όνειρο, την ελπίδα, την Ανάσταση, μέσα από συγκεκριμένους τόπους, πρόσωπα και γεγονότα, δεν εγκαταλείπει τη σφραγίδα της ζωής του, τη γιαγιά και τον παππού: «Εσύ πόθεν επλάστηκες/τζιαι εννα βασανιέσαι;/ Εν έσιει ασήμιν να σε βαρέσει.» Τρεις στίχοι μοναδικοί, στην καρδιά της συλλογής, που συμπυκνώνουν την ουσία και ιδιαιτερότητα της ζωής και της προσωπικότητα του Ανθρώπου.

Η συζυγία των φύλων, η συνύπαρξη και διάζευξη, η ένωση των πάντων εις εν ως σκοπός των όντων, με τον συμπυκνωμένο μας πολιτισμό: «Θα κάτσουνε στο ίδιο τραπέζι/Αβραάμ και Αγαμέμνονας,/Φραγκογιαννού και Μήδεια/ να βάλουν κάτω τα θανατικά τους» αγκαλιάζει χρόνους και τόπους, αξίες και πρόσωπα.

Η συλλογή δεν είναι μόνο μια ερωτική ποιητική συλλογή αλλά και εκρηκτική εαυτού, που διαμοιράζεται και συνενούται.

Στέλιος Παπαντωνίου