Η δομή και η προέλευση της ύλης απετέλεσε από τα πανάρχαια χρόνια αντικείμενο προβληματισμού των ανθρώπων. Ο Λεύκιππος και ο Δημόκριτος, πρώτοι διατύπωσαν την θεωρία των ατόμων, ο δεύτερος μάλιστα μάλλον και με χρήση ενός απλού και ευφυούς πειράματος. Σήμερα η ατομική θεωρία αποτελεί την βάση της Χημείας, αλλά και της Φυσικής. Έναν αιώνα αργότερα ο Πλάτων διατυπώνει στον Τιμαίο τη θεωρία της τριγωνικής δομής της ύλης.
Κατά τα τελευταία 100 χρόνια έχει γίνει σημαντική πρόοδος στην κατανόηση της δομής της ύλης, ξεκινώντας από τα μοντέλα του Rutherford και του Bohr και συνεχίζοντας μετά το 1937 με την ανακάλυψη των νετρίνων που είναι τα ελαφρύτερα και πολυπληθέστερα σωματίδια στο σύμπαν μας. Συγχρόνως η θεωρία της Σχετικότητας του Einstein μαζί με την Κβαντομηχανική του de Broglie ανοίγει νέους δρόμους και το 2005 οι Kajita και McDonald καταφέρνουν και μετρούν τις εξαιρετικά μικρές μάζες των νετρίνων.
Η σύνθεση όλων των ανωτέρω μας οδήγησε σε μία νέα εξαιρετικά απλή περιγραφή της δομής της ύλης και της φύσεως του φωτός που δικαιώνει τον Πλάτωνα, επιτρέποντας μεταξύ άλλων τον υπολογισμό των μαζών όλων των σύνθετων σωματιδίων (πρωτονίων, νετρονίων κλπ.) από πέντε μόνο θεμελιακά (άτμητα) σωματίδια (ποζιτρόνιο, ηλεκτρόνιο και τρία νετρίνα) καθώς και τον υπολογισμό της ταχύτητας του φωτός.
“The rotating lepton model: Combining fundamental theories”, Research Features, 134, 000-000 (2021).
https://researchfeatures.com/wp-content/uploads/2021/01/Costas-Vayenas.pdf
