RICHARD STRAUSS (1864-1949)
ΗΛΕΚΤΡΑ

Όπερα σε μία πράξη
σε ποιητικό κείμενο του Hugo von Hofmannsthal
Πρώτη παρουσίαση: Δρέσδη, Hofoper, 25 Ιανουαρίου 1909

Σκηνοθεσία: Michael Hampe
Σκηνικά: Michael Hampe, Martin Rupprecht
Κοστούμια: Martin Rupprecht
Σχεδιασμός φωτισμών: Hans Toelstede
Χορογραφία: Πέτρος Γάλλιας
Μουσική προετοιμασία: Δημήτρης Γιάκας
Βοηθός σκηνοθέτη: Patric Seibert
Βοηθός σκηνογράφου: Julia Burde
Βοηθός ενδυματολόγου: Jana Rupprecht
Βοηθός μαέστρου: Αναστάσιος Συμεωνίδης

Διανομή
Κλυταιμνήστρα: Αγνή Μπάλτσα
Ηλέκτρα: Nadine Secunde
Χρυσόθεμη: Inga Nielsen
Αίγισθος: Arild Helleland
Ορέστης: Harry Peeters
Ο Παιδαγωγός του Ορέστη: Χριστόφορος Σταμπόγλης
Η Έμπιστη της Κλυταιμνήστρας: Άννα Παγκάλου
Η Ακόλουθος της Κλυταιμνήστρας (Πεπλοκρατούσα): Μαρία Μηλολιδάκη
Ο Νεαρός Υπηρέτης: Δήμος Φλεμοτόμος
Ο Γέρος Υπηρέτης: Κωνσταντίνος Κατσάρας
Η Επιστάτρια: Τζούλια Σουγλάκου
1η Υπηρέτρια: Μαρία Βλαχοπούλου
2η Υπηρέτρια: Ινές Ζήκου
3η Υπηρέτρια: Ελένη Λιώνα
4η Υπηρέτρια: Γιούλη Καραγκούνη
5η Υπηρέτρια: Μαρία Μητσοπούλου

Χορωδία της ΕΡΤ
Διεύθυνση χορωδίας
Αντώνης Κοντογεωργίου

Κρατική Ορχήστρα Αθηνών
Μουσική διεύθυνση
Johan Arnell

ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

ΚΥΚΛΟΣ ΗΛΕΚΤΡΑ 
1 Μαρτίου 2007 | Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη

ΣΥΝΟΨΗ

Η Ηλέκτρα μετά τη δολοφονία του Αγαμέμνονα ζει απομονωμένη από όλους, με τη σκέψη του νεκρού πατέρα. Μέρα με τη μέρα μεγαλώνει το μίσος της, περιμένοντας τον Ορέστη ως εκδικητή. Πέντε υπηρέτριες στην εναρκτήρια σκηνή, υπό την επίβλεψη μιας επιστάτριας, σχολιάζουν τη συμπεριφορά και τα λόγια της Ηλέκτρας: κακόβουλα, κομπαστικά. Μόνο η νεότερη από αυτές την υπερασπίζεται και τιμωρείται γι’ αυτό.
Η Ηλέκτρα καλεί το πνεύμα του Αγαμέμνονα και βυθίζεται εκστατικά σε ένα αιματηρό όραμα εκδίκησης. Η Χρυσόθεμη διακόπτει το μονόλογο της αδελφής της και την προειδοποιεί: ο Αίγισθος και Κλυταιμνήστρα σχεδιάζουν να τη φυλακίσουν. Την εκλιπαρεί να αλλάξει συμπεριφορά. Η Ηλέκτρα αντιδρά χλευαστικά.
Η Κλυταιμνήστρα ανήσυχη, βασανισμένη από τις οδυνηρές μνήμες και τους εφιάλτες, επιδιώκει τη συνομιλία με την Ηλέκτρα, ελπίζοντας να μάθει τι πρέπει να κάνει για να γιατρευτεί. Η Ηλέκτρα απαντά υπαινικτικά, αινιγματικά, θυμίζοντάς της την ύπαρξη του Ορέστη, για να καταλήξει σε ένα δεύτερο όραμα εκδίκησης.
Έμπιστες της Κλυταιμνήστρας φέρνουν μια είδηση που θα μετατρέψει τη φρίκη στο πρόσωπό της σε χαιρέκακο θρίαμβο. Η Ηλέκτρα θα μάθει το νέο από την αδελφή της: ο Ορέστης είναι νεκρός. Χτυπημένη από την είδηση, αποφασίζει να προχωρήσει η ίδια στην εκδίκηση. Ζητάει βοήθεια από τη Χρυσόθεμη κολακεύοντάς την, υποσχόμενη ότι θα της παρασταθεί στο μέλλον. Μετά την άρνηση της Χρυσόθεμης, αποφασίζει να δράσει μόνη.
Ένας ξένος εμφανίζεται μπροστά της, ως φίλος του Ορέστη, τη στιγμή που η ίδια προσπαθεί να ξεθάψει από το χώμα το τσεκούρι του φόνου του Αγαμέμνονα. Από τη συνομιλία τους αποκαλύπτεται πως είναι ο ίδιος ο Ορέστης, που έχει έρθει με σκοπό την τιμωρία των ενόχων.
Ο Ορέστης μπαίνει στο παλάτι. Από το εσωτερικό ακούγονται σε λίγο οι κραυγές της Κλυταιμνήστρας. Η Ηλέκτρα καταφέρνει να παραπλανήσει τον Αίγισθο, που καταφθάνει έχοντας ειδοποιηθεί για το χαμό του Ορέστη. Και αυτός θα βρει το θάνατο μέσα στο παλάτι.
Στην τελική σκηνή τα πάντα φωτίζονται, οι πόρτες ανοίγουν, οι υπηρέτες αγκαλιάζονται, η Χρυσόθεμη τρέχει προς τον Ορέστη. Αλλά η Ηλέκτρα δεν μπορεί να ενωθεί μαζί τους, δεν μπορεί να σηκωθεί από το «βάρος της ευτυχίας». Κάνει μερικά βήματα και σωριάζεται.