Λίγα λόγια για τους ομιλητές:

Σταύρος Λυγερός:

Ο Σταύρος Λυγερός έχει εργασθεί σε εφημερίδες (για 23 χρόνια στην Καθημερινή), ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς. Σήμερα είναι πολιτικός-διπλωματικός σχολιαστής στον τηλεοπτικό σταθμό OPEN και διευθυντής του ιστότοπου SLpress.gr. Συγγραφέας 13 βιβλίων. Μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973.

Σπύρος Κουτρούλης:

Ο Σπύρος Κουτρούλης γεννήθηκε το 1963 στο Δερβένι Κορινθίας, σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ζει και εργάζεται στην Αθήνα στον τραπεζικό χώρο. Είναι συγγραφέας των βιβλίων: Ο Θεός- χορευτής: Περιπλάνηση στον λόγο του Φ. Νίτσε (εκδόσεις Παπαζήση), Εθνισμός και κοινοτισμός (Εναλλακτικές Εκδόσεις), Ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας: Αισθητική και Ιδεολογίες του Νέου Ελληνισμού (Εναλλακτικές Εκδόσεις), Το ξερίζωμα του Ανθρώπου (Εναλλακτικές Εκδόσεις. Συμμετείχε στην συντακτική επιτροπή του περιοδικού Νέα Κοινωνιολογία. Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού Άρδην, του περιοδικού Νέος Λόγιος Ερμής και τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας Ρήξη. Δοκίμια του έχουν επίσης δημοσιευθεί στο περιοδικό Σύναξη και στις εφημερίδες Καθημερινή  και Μακεδονία.

Λίγα λόγια για το βιβλίο-αφορμή για τη συνάντηση:

Ποιό είναι το σφάλμα της Δεξιάς; - Γιατί η Αριστερά δεν έχει μέλλον; του Κρίστοφερ Λας

Μετάφραση – εισαγωγή: Γιώργος Ρακκάς

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Με ποια πλευρά συντάσσεστε λοιπόν; Οι αναγνώστες θα θεωρήσουν τις θέσεις μου δυσνόητες μόνο αν επιμένουν να πιστεύουν ότι η κάθε θέση που δεν εντάσσεται ανοιχτά στο κλασικό σχήμα Αριστερά – Δεξιά παραπέμπει αυτόματα στη Δεξιά. Εν τούτοις, η μόνη υπερασπίσιμη ηθικά επιλογή είναι να επιλέξει κανείς τον οίκτο, τη συμπόνοια και τη συγχώρεση, ενάντια στους άρχοντες και τις εξουσίες αυτού του κόσμου, να επιλέξει την αλήθεια έναντι της ιδεολογίας. Και για να κάνει κανείς αυτή την επιλογή σήμερα, θα πρέπει να απορρίψει εξ ίσου την Αριστερά και τη Δεξιά.

H ελπίδα για μια νέα πολιτική δεν στηρίζεται στη διαμόρφωση μιας νέας αριστερής απάντησης στην άνοδο της Δεξιάς. Αντίθετα, βασίζεται στην απόρριψη των παραδοσιακών πολιτικών κατηγοριών και τον επαναπροσδιορισμό των όρων της πολιτικής αντιπαράθεσης. Η ιδέα μιας «Αριστεράς» έχει εξαντλήσει την ιστορική της ύπαρξη και πρέπει να εγκαταλειφθεί, όπως πρέπει να εγκαταλειφθεί και ένας συντηρητισμός που, σε μεγάλο βαθμό, με τη δική του ρητορική συγκαλύπτει τις παλαιότερες φιλελεύθερες παραδόσεις. Οι παλιές ταμπέλες δεν έχουν κανένα νόημα πλέον. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να μπερδεύουν ακόμα περισσότερο τη συζήτηση αντί να την ξεδιαλύνουν. Αποτελούν προϊόντα μιας παλαιότερης εποχής, της εποχής του ατμού και του χάλυβα, και είναι εντελώς ακατάλληλες για την εποχή της ηλεκτρονικής, του ολοκληρωτισμού και της μαζικής κουλτούρας. Ας αποχαιρετήσουμε αυτούς τους παλιούς μας φίλους, ένθερμα μα ειλικρινά, και ας αναζητήσουμε αλλού έμπνευση και ηθική υποστήριξη.

Κρίστοφερ Λας

Λίγα λόγια για τον Κρίστοφερ Λας:

Ο Κρίστοφερ Λας είναι ένας από τους γνωστότερους Αμερικανούς ιστορικούς και κοινωνιολόγους. Γεννήθηκε σε μια κωμόπολη της Νεμπράσκα, το 1932, σε οικογένεια αριστερών διανοουμένων, και σπούδασε στα πανεπιστήμια Χάρβαρντ και Κολούμπια. Δίδαξε ιστορία στο πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ, από το 1970 μέχρι τον πρόωρο θάνατό του από καρκίνο, το 1994.
Επηρεάστηκε αρχικά από τη Σχολή της Φρανκφούρτης και τον νεομαρξισμό. Σταδιακά, η σκέψη του προσανατολίστηκε στην κριτική του πολιτισμικού φιλελευθερισμού και της πίστης στην «πρόοδο», περιγράφοντας στα βιβλία του τη διαρκή πολιτισμική και πολιτική παρακμή της αμερικανικής κοινωνίας, αλλά και την αδυναμία της αριστερής διανόησης να αντιμετωπίσει την ιδεολογική ηγεμονία του φιλελευθερισμού. Έγινε ιδιαίτερα γνωστός με το βιβλίο του Η κουλτούρα του ναρκισσισμού.
Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα βιβλία του: Η κουλτούρα του ναρκισσισμού, (Νησίδες 2002), Η εξέγερση των ελίτ και η προδοσία της δημοκρατίας, (Νησίδες 2006, Ο ελάχιστος εαυτός, (Νησίδες 2006), Λιμάνι σ’ έναν άκαρδο κόσμο, (Νησίδες 2007). Ο διάλογος του Κ. Λας με τον Κορνήλιο Καστοριάδη κυκλοφορεί από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις με τον τίτλο Κουλτούρα του Εγωισμού (επίμετρο: Ζαν Κλωντ Μισεά).