Η αληθινή μοναξιά δεν είναι αυτό που μας συμβαίνει όταν οι άλλοι απουσιάζουν. Πραγματικά μόνοι είμαστε μόνο όταν αγνοούμε ότι όπου υπάρχει ένα εγώ οι άλλοι είναι ήδη παρόντες. Ποιοι είναι αυτοί οι άλλοι; Πόσο ξένοι μάς είναι και ποια είναι τα όρια γνωριμίας μαζί τους; Πόσο τους κουβαλάμε, αναγκαστικά, μέσα μας; Πώς τους αναγνωρίζουμε;

[από το σώμα τους, τη μιλιά, τον πόνο τους;] Ποιος είναι ο παραδειγματικός τρόπος επικοινωνίας μαζί τους [πρόσωπο με πρόσωπο, μέσω τού έργου τους, η φροντίδα γι’ αυτούς;] Ποια είναι η κατεξοχήν φιγούρα τού άλλου; [ο δικαστής, ο σοφός, ο ανώνυμος, ο πλησίον;] Πώς από τα πολλά «εγώ» γεννιέται ένα «εμείς»;
Η φαινομενολογική παράδοση εγκαινιάζεται από τον Edmund Husserl με τη χαραυγή τού 20ού αιώνα και εξακολουθεί να αποτελεί μια από τις πιο γνήσιες και ζωντανές τάσεις τής
σύγχρονης φιλοσοφίας. Σε αυτή τη σειρά μαθημάτων θα εξετάσουμε ένα παράδειγμα τού τρόπου με τον οποίο η φαινομενολογία θέτει και διερευνά τα φιλοσοφικά ερωτήματα: τη φαινομενολογική διερεύνηση τού ερωτήματος για τους άλλους ή, αλλιώς, για την ετερότητα. Θα στρέψουμε την προσοχή μας σε τέσσερεις φαινομενολογικές φωνές [αυτές των Edmund Husserl, Martin Heidegger, Maurice Merleau-Ponty, Emmanuel Levinas], στο πώς η καθεμιά αντηχεί τις υπόλοιπες και διαλέγεται με αυτές.

Αυτό που θα προκύψει στο τέλος των μαθημάτων είναι ένας πολύχρωμος καμβάς από συμπληρωματικές όψεις τού πώς αντιλαμβανόμαστε τους άλλους ή και τους εαυτούς μας
ως άλλους. Και, πιο σημαντικό, μια σαφής εικόνα για το πόσο αλληλένδετοι είμαστε μαζί τους.