Στο πλαίσιο του κύκλου διαλέξεων προς τιμήν των ερευνητών του CNRS, σε συνεργασία με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος προσκαλεί τον Maurice Godelier, έναν παγκοσμίου φήμης ανθρωπολόγο και κάτοχο χρυσού μεταλλίου έρευνας του CNRS.

Ο Maurice Godelier είναι ένας από τους κορυφαίους επικεφαλής του τομέα της γαλλικής ανθρωπολογίας. Έχει διακριθεί με το διεθνές βραβείο Alexander von Humboldt για τις κοινωνικές επιστήμες το 1990, το Βραβείο Γαλλικής Ακαδημίας (Prix de l’Académie française), το Βραβείο Εταιρείας Λογοτεχνών (Prix de la société des Gens de Lettres) και το χρυσό μετάλλιο έρευνας του CNRS (του οποίου υπήρξε επιστημονικός διευθυντής του Τμήματος Επιστημών του Ανθρώπου και της Κοινωνίας) το 2001.

Ξεκίνησε την ερευνητική του σταδιοδρομία με τους Fernand Braudel και Claude Lévi-Strauss. Η έρευνά του επικεντρώθηκε στη μελέτη των Baruya, μια φυλή της Παπούα Νέα Γουινέα. Έχει γράψει πολλά βιβλία ορόσημα: La production des grands hommes (1982), L’idéel et le matériel(1984), Το αίνιγμα του δώρου (1996) μεταφρασμένο στα ελληνικά από τις εκδόσεις Gutenberg, Métamorphoses de la parenté (2004) και Au fondement des sociétés humaines (εκδόσεις Albin Michel, 2007).

Στη διάλεξή του, ο Maurice Godelier, αναφερόμενος στις θέσεις του που εμπεριέχονται στο βιβλίο του Το φανταστικό, το φαντασιακό και το συμβολικό, από τις εκδόσεις του CNRS (2016), θέτει ένα διττό ερώτημα: ποια είναι η φύση και ποια η σημασία του φαντασιακού και το συμβολικού στη δημιουργία κοινωνιών και την ύπαρξη ατόμων;

Εάν καθετί φαντασιακό είναι φανταστικό, καθετί φανταστικό δεν είναι φαντασιακό. Το φαντασιακό αναφέρεται σε δύο διακριτούς τοµείς. Την Τέχνη και τα παιχνίδια αφενός, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και τους πολιτικούς μύθους αφετέρου. Ο άνθρωπος, με την ικανότητά του να φαντάζεται, μπορεί να κάνει τα αδύνατα δυνατά. Στους μύθους ή τις θρησκείες, για παράδειγμα, αυτό που είναι φανταστικό δεν συλλαμβάνεται ποτέ ούτε βιώνεται ως φαντασιακό από εκείνους που πιστεύουν σε αυτό. Αυτό λοιπόν το φανταστικό, πιο πραγματικό από το πραγματικό, είναι υπέρ-ρεαλιστικό.

Ενώ ο Levi-Strauss υποστηρίζει ότι «το πραγματικό, το συμβολικό και το φανταστικό» είναι «τρία ξεχωριστά επίπεδα», ο Maurice Godelier δείχνει αντιθέτως ότι το πραγματικό δεν λειτουργεί ξεχωριστά από το συμβολικό και το φανταστικό. Τα τελετουργικά, τα αντικείμενα λατρείας και οι ιεροί τόποι μαρτυρούν την πραγματικότητα, και συνεπώς την αλήθεια της ύπαρξης των θεών, των πνευμάτων ή του Θεού για ένα μέρος της Ανθρωπότητας. Το συμβολικό είναι αυτό που επιτρέπει στους ανθρώπους να εκφράζουν αυτό που σκέφτονται και αυτό που κάνουν.