Οι Όρνιθες είναι η ανάγκη του ανθρώπου να πετάξει, να δημιουργήσει ένα νέο κόσμο, να έρθει σε επαφή με την αληθινή του επιθυμία. Ο Νίκος Καραθάνος και ο θίασός του, μετά την Επίδαυρο, παρουσιάζoυν στην Αθήνα μια παράσταση-γιορτή των αισθήσεων, ριζωμένη στην αξεπέραστη ποιητική δύναμη της καταπληκτικής αυτής κωμωδίας.
Το έργο αφηγείται την ιστορία δύο φίλων, του Πεισθέταιρου και του Ευελπίδη, που εγκαταλείπουν την πόλη τους, την Αθήνα, για να αναζητήσουν μια νέα πολιτεία «μαλακιά και παχουλή σαν πουπουλένιο στρώμα ή σαν την κοιλίτσα του μωρού». Και τη βρίσκουν στη χώρα των πουλιών, που την ονομάζουν «Νεφελοκοκκυγία». Τα πουλιά δέχονται τους δύο ξένους, τους δίνουν φτερά και όλοι μαζί ρίχνονται με ενθουσιασμό στην ανοικοδόμηση ενός τείχους στους αιθέρες, που αποκόπτει την επικοινωνία ανάμεσα στους θεούς και τους ανθρώπους. Η ευδαιμονία της νέας πολιτείας στηρίζεται σε αυτή την πρωτόγνωρη ιδέα. Φαντασία και πραγματικότητα, άνθρωποι, θεοί και ζώα μπλέκονται μοναδικά σε έναν κόσμο που έχει τη σοβαρότητα του παιχνιδιού, τη ρευστότητα του ονείρου και τη γλυκιά μελαγχολία της ζωής.
Μια παράσταση που δοκιμάζει να δει τον Αριστοφάνη με καθαρό βλέμμα, με στόχο να ακουστεί και να αγαπηθεί από την αρχή ο λόγος του κορυφαίου Αττικού κωμωδού. Ένας θίασος «που θέλει να πετάξει πέφτοντας», που αναζητά, τολμά και αναμετριέται με «μια ευτυχία άπιαστη, τόσο μεγάλη που δεν μπορείς να την πεις και δεν μπορείς να την πιστέψεις».Mε αγγλικούς υπέρτιτλους σε όλες τις παραστάσεις.
Μετάφραση: Γιάννης Αστερής
Σκηνοθεσία: Νίκος Καραθάνος
Διασκευή: Νίκος Καραθάνος, Γιάννης Αστερής
Σκηνικά - Κοστούμια: Έλλη Παπαγεωργακοπούλου
Μουσική: Άγγελος Τριανταφύλλου
Φωτισμοί: Σίμος Σαρκετζής
Κίνηση: Amalia Bennett
Ο θίασος: Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Αλίκη Αλεξανδράκη, Μαρία Διακοπαναγιώτου, Βασιλική Δρίβα, Νίκος Καραθάνος, Έμιλυ Κολιανδρή, Γιάννης Κότσιφας, Έκτορας Λιάτσος, Χρήστος Λούλης, Γρηγορία Μεθενίτη, Φωτεινή Μπαξεβάνη, Κωνσταντίνος Μπιμπής, Νατάσσα Μποφίλιου, Άγγελος Παπαδημητρίου, Φοίβος Ριμένας, Μιχάλης Σαράντης, Γιάννης Σεβδικαλής, Άρης Σερβετάλης, Άγγελος Τριανταφύλλου, Γαλήνη Χατζηπασχάλη
Παίζουν ζωντανά οι μουσικοί: Σοφία Ευκλείδου, Δημήτρης Κλωνής, Βασίλης Παναγιωτόπουλος, Μαρίνα Σταλιμέρου, Δημήτρης Τίγκας
Βοηθός σκηνοθέτης: Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Ιωάννα Μπιτούνη
Βοηθοί σκηνογράφου: Δημήτρης Αγγέλης, Ευαγγελία Θεριανού, Μυρτώ Κοσμοπούλου, Μυρτώ Λάμπρου
Βοηθός μουσικού: Βασίλης Παναγιωτόπουλος
Βοηθοί παραγωγής: Πάνος Σβολάκης, Τζέλα Χριστοπούλου
Hair Design: Χρόνης Τζήμος
Μακιγιάζ: Αλεξάνδρα Μυτά
Ειδικές κατασκευές κοστουμιών: Δήμητρα Καίσαρη, Αφροδίτη Πουρνάρη
Επιδιορθώσεις κοστουμιών: Λένα Παπαμιχαήλ
Κατασκευή δέντρων: Σωκράτης Παπαδόπουλος, Στέφανος Γραμμένος, Δάφνη Ηλιοπούλου
Κατασκευή σκηνικού: Lazaridis Scenic Studio
Ηχοληψία: Κωστής Παυλόπουλος
Υπεύθυνος σκηνής: Γιάννης Κρητικός
Επιμέλεια υπερτίτλων: Μελισσάνθη Γιαννούση
Ταυτόχρονος υπερτιτλισμός: Γιάννης Παπαδάκης
Εκτέλεση παραγωγής: Γιολάντα Μαρκοπούλου, Κωνσταντίνα Γεωργίου / POLYPLANITY Productions
Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
H παράσταση περιέχει σκηνές γυμνού και η παρακολούθησή της από ανηλίκους πραγματοποιείται μόνο με τη συναίνεση των γονέων ή/και των κηδεμόνων τους.
Στην παράσταση ακούγεται το ποίημα του Γιώργη Παυλόπουλου «Πού είναι τα πουλιά;»
Το Σάββατο 17 και την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου στην παράσταση δεν συμμετέχει ο Γιάννης Σεβδικαλής καθώς λαμβάνει μέρος στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ριο. Επίσης, στην παράσταση της Τετάρτης 21 Σεπτεμβρίου δεν συμμετέχει η Νατάσα Μποφίλιου. Ο θίασος θα ερμηνεύσει τα τραγούδια της παράστασης.
Ευχαριστούμε θερμά το Εθνικό Θέατρο, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, τη Δραματική Σχολή Αθηνών – Γιώργος Θεοδοσιάδης, καθώς και τους Γεώργιο Αγγούρη, Παντελή Μουντή, Πολυάννα Βλατή, Αναστασία Μικρού, Λίνα Σταυροπούλου, Στέλλα Γάσπαρη-Κακάρη και Τζωρτζίνα Φοινίκη.Διαβάστε περισσότερα:
Ο Αριστοφάνης έλαβε το δεύτερο βραβείο στα Μεγάλα Διονύσια του 414 π.Χ. με τους Όρνιθες, που θεωρείται από κορυφαίους μελετητές το καλύτερο από τα σωζόμενα έργα του. Το έργο είναι γραμμένο σε μια εποχή όπου η ειρήνη δοκιμαζόταν σκληρά (Νικίειος ειρήνη), ενώ η επιχείρηση στη Σικελία ήταν σε εξέλιξη και την πολιτική κατάσταση της Αθήνας διαχειρίζονταν ακατάλληλα πρόσωπα.
Ο Αριστοφάνης (περ. 445-385 π.Χ.) είναι ο επιφανέστερος εκπρόσωπος της αρχαίας κωμωδίας. Σώζονται ακέραια 11 έργα του: Αχαρνείς (425), Ιππείς (424), Νεφέλες (423), Σφήκες (422), Ειρήνη (421), Όρνιθες (414), Λυσιστράτη (411), Θεσμοφοριάζουσες (411), Βάτραχοι (405), Εκκλησιάζουσες (392), Πλούτος (388). Στις κωμωδίες του, η δράση εστιάζει συχνά στη φυγή ενός προσώπου από έναν τόπο γεμάτο σκοπιμότητες, φτώχεια, πόλεμο και μεγάλα λόγια προς χώρους φανταστικούς, όπου επιχειρεί να κάνει πραγματικότητά το όνειρό του.
Οι Όρνιθες είναι η πρώτη παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2016. Ο Νίκος Καραθάνος και η υπέροχη ομάδα του συνεργάζονται ξανά με τη Στέγη, μετά το Βυσσινόκηπο, μια παράσταση που ξάφνιασε και συζητήθηκε όσο λίγες, ανοίγοντας έναν πολύτιμο διάλογο για τη σκηνική ερμηνεία του τσεχοφικού έργου.
Σημείο αναφοράς στην ιστορία της σύγχρονης ελληνικής σκηνής είναι το θρυλικό ανέβασμα των Ορνίθων από τον Κάρολο Κουν και το Θέατρο Τέχνης, σε μετάφραση του Βασίλη Ρώτα, σκηνικά και κοστούμια του Γιάννη Τσαρούχη, μουσική του Μάνου Χατζηδάκι και χορογραφίες της Ραλλούς Μάνου. Η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά το 1959, μετά την πρεμιέρα της απαγορεύτηκαν οι επόμενες παραστάσεις με εντολή του Υπουργού Προεδρίας της Κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Τσάτσου και ανέβηκε ξανά το 1960 στην οριστική της μορφή. Ήταν η πρώτη παράσταση με την οποία ταξίδεψε στο εξωτερικό το Θέατρο Τέχνης, που απέσπασε μάλιστα το Α΄ βραβείο στο Φεστιβάλ των Εθνών του 1962, στο Παρίσι.
«Ο Αριστοφάνης μας φέρνει πιο κοντά στον άνθρωπο από ό,τι οποιαδήποτε άλλη μορφή έντεχνου λόγου. Αν με την τραγωδία γνωρίζουμε την ποιότητα και το περιεχόμενο των ιδεών που θεμελίωσαν τον κλασικό αιώνα, με την κωμωδία πλησιάζουμε στο είδος του ανθρώπου που μπόρεσε να τις συλλάβει και να τις πραγματοποιήσει.» – Νίκος Χουρμουζιάδης
«Οι Όρνιθες είναι ίσως το πρώτο έργο λογοτεχνικής ουτοπίας που έχουμε.» – Στάθης Δρομάζος
«Η κωμωδία είναι συχνά ο λυγμός του συγγραφέα που ξέρει ότι δεν μπορεί ή δεν του επιτρέπεται να γράψει τραγωδία.» – Παύλος Μάτεσις
