Στο 14ο βιβλίο ποίησης της Δήμητρας Χ. Χριστοδούλου περιέχονται πενήντα ποιήματα για  την πόλη, τα παιδιά και τον θάνατο. Όλα γραμμένα σε ακριβώς είκοσι τέσσερις στίχους με μόνη εκ προθέσεως εξαίρεση το ποίημα με τον τίτλο «ΣΧΟΛΙΟ». Η επιλογή του κοινού αριθμού των στίχων αποτελεί κατάληξη μακράς αναζήτησης της ποιήτριας για το Λίγο και Επαρκές. Αντιμετωπίζει το ποίημα ως μια μονάδα ζωής, σώμα που γεννάται, ζει και πεθαίνει όπως ένα ημερονύκτιο, συμβατική μονάδα μέτρησης του χρόνου, που ωστόσο ρέει ακαταμέτρητος από και προς τη σιωπή.

Η ποιήτρια γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953, σπούδασε Νομικά και Φιλολογία και εργάστηκε μέχρι τη συνταξιοδότησή της στη Δημόσια Μέση Εκπαίδευση. Έχει εκδώσει δεκατέσσερα βιβλία ποίησης, ένα με πεζά κείμενα και ένα ανθολόγιο μεταφρασμένης αρχαίας ελληνικής λυρικής ποίησης. Ποίησή της έχει μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Της έχουν απονεμηθεί το Κρατικό Βραβείο Ποίησης 2008 για το βιβλίο της Λιμός, το Βραβείο Ποίησης 2015 του ηλεκτρονικού λογοτεχνικού περιοδικού ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ, για το βιβλίο της Το ελάχιστο ψωμί της συνείδησης και το Βραβείο  Ζαν Μορεάς 2017 του Γραφείου Ποιήσεως για το βιβλίο της Παράκτιος οικισμός. Τα βιβλία της Ελάχιστα πριν και Παράκτιος οικισμός ήταν επίσης υποψήφια για το Κρατικό Βραβείο Ποίησης του έτους κατά το οποίο εκδόθηκαν.