Σε εποχές κρίσης πολλοί εμφανίζονται ως «γιατροί». Σήμερα είναι προπάντων οι οικονομολόγοι, άλλοτε ήταν άλλοι: κάθε καιρός και ο γιατρός του. Από τον Πλάτωνα μέχρι σήμερα, οι φιλόσοφοι επίσης διεκδικούν ρόλο «γιατρού της κρίσης», διότι αξιώνουν ότι γνωρίζουν τα αίτιά της. Ίσως, σκέπτονται, αυτή η γνώση, όταν ταυτόχρονα συνιστά τρόπο ζωής, να είναι επαρκής για να υπερβεί κανείς την εκάστοτε κρίση πολιτισμού, αξιών, πολιτικών θεσμών, ηθικής ακεραιότητας, κτλ.
Η παρούσα σειρά διαλέξεων σκοπό έχει να αναλύσει κάποιους από τους τρόπους με τους οποίους οι φιλόσοφοι αυτο-παρουσιάζονται ως γιατροί σε περιόδους κρίσης, το είδος τής γνώσης και τής θεραπείας που επικαλούνται, καθώς και τους κινδύνους τού παραλληλισμού τής φιλοσοφίας με την ιατρική που επισημαίνουν.